Gewoontes zijn niet altijd functioneel
Corrie
17 september 2025
Tja, hoeveel moet je daar nog aan toevoegen
Naast Friezin ben ik ook moeder van 3 al even eigenwijze kinderen, happy single veertiger en heb ik een sterk gevoel voor vrijheid en rechtvaardigheid.
Vanuit dat gevoel van rechtvaardigheid heb ik Stichting Ronduit Plat opgericht, een organisatie voor vrouwen die kiezen voor plat na borstamputatie. Ja, ik ben ook plat, aan beide kanten. Nee, dat kale koppie heeft daar niks mee te maken. Dat is gewoon eigenwijzigheid
.
Ik vind het heerlijk om kennis te delen door te schrijven over wat ik weet of leer. Schrijven is niet alleen leuk, het is ook nog eens mijn vak (jeeej!). Als zelfstandig tekstschrijver houd ik me o.a. bezig met het schrijven van websites, artikelen en blogs.
Omdat schrijven zo ontzettend leuk is vind je hier alleen teksten die door mij persoonlijk geschreven zijn. AI is niet welkom op mijn feestje, dat zou alle pret bederven. Ook de foto’s zijn allemaal door mij persoonlijk gemaakt.
Tja, hoeveel moet je daar nog aan toevoegen
Naast Friezin ben ik ook moeder van 3 al even eigenwijze kinderen, happy single veertiger en heb ik een sterk gevoel voor vrijheid en rechtvaardigheid.
Vanuit dat gevoel van rechtvaardigheid heb ik Stichting Ronduit Plat opgericht, een organisatie voor vrouwen die kiezen voor plat na borstamputatie. Ja, ik ben ook plat, aan beide kanten. Nee, dat kale koppie heeft daar niks mee te maken. Dat is gewoon eigenwijzigheid.
Ik vind het heerlijk om kennis te delen door te schrijven over wat ik weet of leer. Schrijven is niet alleen leuk, het is ook nog eens mijn vak (jeeej!). Als zelfstandig tekstschrijver houd ik me o.a. bezig met het schrijven van websites, artikelen en blogs.
Omdat schrijven zo ontzettend leuk is vind je hier alleen teksten die door mij persoonlijk geschreven zijn. AI is niet welkom op mijn feestje, dat zou alle pret bederven. Ook de foto’s zijn allemaal door mij persoonlijk gemaakt.
Die reis, die begon in 2016, ik was toen 35 jaar jong. Tot op dat moment leefde ik mijn leven op de automatische piloot. School, werk, verliefd-verloofd-getrouwd, 3 kindjes en een nieuwbouwhuis. Behalve mijn werk in de binnenvaart verliep alles netjes volgens het boekje.
En toen overleed mijn vader…
In de tijd die volgde hoorde ik veel mooie verhalen over hem. Over hoe hij vroeger was, hoe hij in het leven stond, de dingen die hij had gedaan. De boodschap die mij raakte was: hij stelde zijn geluk niet uit, koos bewust voor wat hij wel of juist niet deed. Ik dacht eigenlijk dat ik ook zo leefde, maar… was dat wel écht zo?
Het jaar daarop stond in het teken van nadenken.
Ik ging samen met mijn hond op trektocht en ik leerde zelfverdediging om mijn angst voor inbrekers te tackelen. Nog een jaar later liep mijn huwelijk op de klippen, belandde ik in een borstkankertraject en verhuisde ik samen met de kinderen naar een huurhuisje verderop in het dorp.
Bewust kiezen kwam voor mij op nr. 1 te staan.
En weet je? Ondanks de uitdagende omstandigheden werd mijn leven er alleen maar mooier op. Niet volgens de maatschappelijke standaard, want hé: man kwijt, borst kwijt, eigen huis kwijt😉. Maar wel beter volgens de ‘Corrie’-standaard: mijn vrijheid terug, een kleiner huis met minder spullen (en poetswerk) en een vriendenkring die kromp maar fijner werd.
Ik realiseerde mij dat wat ‘de maatschappij’ ziet als dé weg (meer, groter, mooier en duurder), niet de weg is waar ik gelukkig van word. De automatische piloot werd steeds vaker vervangen door bewuste keuzes waar ik blij van werd. Ook als iedereen wat anders vond, wat anders zei of mij iets anders probeerde op te leggen.
Ben ik nu helemaal ‘zen en halleluja’? Ha, echt niet! Mij veel te saai😁. Maar ik ga wel stapje voor stapje in een richting waar ik oprecht blij van word. Loop je een stukje met me mee?
